9.9.19

มันควรจะเป็นวันที่ฉัน shop flash sale อย่างเมามัน แต่ฉันต้องมารู้สึกทุกข์ใจกับความรู้สึกที่เกิดขึ้นอีกแล้ว ตอนนี้มันไม่ได้เกิดเพราะใคร มันเกิดเพราะตัวเราเอง

นรกในใจ นรกทั้งเป็นที่เรารู้สึกอยู่

อยากหลุดพ้น

สวัสดี 1 สิงหาคม 2562

ตอนนี้เค้าออกจากบ้านเราไปแล้ว
มันเป็นสิ่งที่เรารอมาหลายปีจริงๆ
ข้อดีที่คิดไว้มากมาย มันก็น่าจะเป็นอย่างที่คิด
และมันคือสิ่งที่ควรจะเป็น...

แต่มันผ่านมาสองวันแล้ว ที่เรายังร้องไห้ ทรมานอยู่ลึกๆ
ไม่รู้ว่าเพราะอะไร
คิดถึงเรื่องดีๆ และพยายามคิดเรื่องที่เรื่องเราไม่ชอบในตัวมัน ปนๆ กันไป

จากกันด้วยดีมันทำใจลำบากแบบนี้
จริงๆ การจากลา เราไม่เคยทำได้ง่ายๆ เลย
ตอนนี้มันเก็บข้าวของและขับรถออกไป
เราพยายามเข้มแข็ง
แล้วเดินกลับเข้าบ้าน มานอนนิ่งๆ
ฟังเสียงความเงียบ เสียงลม ซักพักชีโตสก็เข้ามานอนข้างๆ น้ำก็ไหลออกมามากมาย
รึบางที สิ่งที่เรา คิดมาตลอด มันไม่จริง
รึเราสมควรจะอยู่กับมัน?
ไม่อ่ะ ทั้งเราและมันไม่สมควรเอาชีวิตมาผูกไว้ด้วยกัน
ซักวันก็ต้องจากกันอยู่ดี
รึมันจะเป็นไปได้ถ้าเราให้โอกาส?
ชีวิตของเราทั้งสองมันยุ่ง ซับซ้อน สับสนมาพอแล้ว
เราพอที่จะฟังมันพูดเรื่องเก่าๆ เดิมๆ
รึบางที ที่เราพูด มันก็เหมือนจะฟัง แต่จริงๆ ไม่รู้มันรับรู้ไหม
ความไม่เกรงใจ หยิบโน่นนี่ ทำให้เราหงุดหงิด เป็นนิสัยมัน

หรือว่าเรื่องพวกนี้มันไม่สำคัญเลย
แค่ขอให้มีมันอยู่ตรงนี้

พอได้แล้ว
เราคิดได้
แต่ก็ยังเศร้าอยู่ดี
ร้องไห้อยู่ดีพอคิดถึงมัน

ทั้งที่เราก็มีใครคนใหม่อยู่ข้างๆ เราแล้ว
แต่ก็เปนอีกเรื่องที่ทำให้เราต้อง
ปรับเปลี่ยนตัวเองอยู่มาก..
เรื่องความต้องการด้านนั้น
ไม่รู้จะเป็นยังไงต่อไป

But now I feel so down.